Ισοθερμικό φανελάκι – τσεκ
Πυτζάμες χοντρές – τσεκ
Πουλόβερ – τσεκ
Μάλλινες κάλτσες – τσεκ
Θερμοφόρα – τσεκ
Πάπλωμα – τσεκ
Κουβέρτα μία – τσεκ
Κουβέρτα δύο – τσεκ
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά.
Όχι δεν υπερβάλλω. Κι εγώ μένω Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη θα πρέπει ήδη να κοιμούνται με πλήρη περιβολή σκιέρ.
Βλέπετε με τη βάρβαρη αντιθερμαντική πολιτική που επιβάλλουν τα ξένα συμφέροντα – εχθροί του έθνους, τα σπίτια μετά τις εννιά – δέκα το βράδυ έχουν ήδη αρχίσει να θυμίζουν φορητό ψυγειάκι και μετά τις έντεκα – δώδεκα κανονικό ψυγείο με προοπτική προαγωγής σε καταψύκτη ανάλογα α) με το ποιο σημείο του ορίζοντα βλέπει η οικία και β) με την εγγύτητα της οικίας αυτής στο Βόρειο Πόλο.
Τη μέρα, κάπως την παλεύεις με κλιματιστικά, ζακέτες, φτηνό λικέρ κι επιτόπου πηδηματάκια. Τη νύχτα όμως, που πρέπει το σώμα να ισιώσει και να ρίξει κι αυτό θερμοκρασία, αν δεν έχεις τον παραπάνω εξοπλισμό (ή τουλάχιστον 4 κομμάτια από τον παραπάνω εξοπλισμό, ανάλογα με το πόσο κρυουλιάρης είσαι) απλά δε θα κοιμηθείς.
Κι έτσι εξοπλισμένος λοιπόν, πέφτεις να ησυχάσεις. Αρχικά, νοιώθεις ικανοποίηση: «μια χαρά βολεύτηκα» σκέφτεσαι και κλείνεις τα μάτια να ησυχάσεις. Δεν περνάνε δέκα λεπτά όμως κι αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Η θερμοκρασία αρχίζει πάλι να πέφτει. Από κάπου μπάζει. Από το κεφάλι. Το χώνεις κάτω απ’ τα σκεπάσματα. Δεν μπορείς ν’ αναπνεύσεις. Ξαναβγαίνεις στην επιφάνεια. Κρύο.
Χωρίς να το θέλεις, εικόνες από άντρες με νυκτικιές και μακριούς σκούφους στο κεφάλι και κορίτσια χωμένα στα κρεβατάκια τους με στρογγυλούς σκούφους πάνω από τις μπούκλες τους ξεπηδάν από τα βάθη των παιδικών βιβλίων όπου ήταν καταχωνιασμένες και τριβελίζουν το μυαλό σου. «Κάτι ήξεραν οι παλιοί», σκέφτεσαι. Σηκώνεσαι, ψάχνεις συρτάρια και ντουλάπες μέχρι να βρεις τον καταχωνιασμένο σου μάλλινο σκούφο: ξέρεις, αυτόν για τα χιόνια. Αν είσαι μοδάτος νέος ή / και μηχανόβιος τον έχεις πιο πρόχειρο.
Τη δουλειά του φαίνεται να την κάνει βέβαια, αλλά είναι άβολος και υποψιάζεσαι – ορθώς- ότι μέχρι το πρωί θα έχει βγει απ’ το (σε κατάσταση ψύξης) κεφάλι σου.
Γι’ αυτό αδέρφια, κινητοποιηθείτε. Παλέψτε, φωνάξτε, απαιτήστε με όλη σας τη δύναμη την επιστροφή αυτής της πάλαι ποτέ ευφυέστατης εφεύρεσης, αυτής της σωτήριας λύσης που θα επαναφέρει τη θερμοκρασία του σώματός μας σε φυσιολογικά επίπεδα. Κομμένος και ραμμένος για την καρκάλα μας, προορισμένος και ταγμένος στην αποστολή του σκεπάσματος του κεφαλιού καθ’ όλη τη διάρκεια του ύπνου, είναι η μοναδική απλή, αποτελεσματική και οριστική λύση στο πρόβλημά μας. Ελάτε να κάνουμε οργάνωση, λόμπυ, κόμμα για την επαναφορά του άδικα ξεχασμένου, σωτήριου, λυτρωτικού νυκτικού σκούφου.
Σκουφίστας του ταλαιπωρημένου αυτού τόπου ενωθείτε! Βίβα λα ρεβολουθιόν.
Υ.Γ. Τι θα ακολουθήσει άραγε; Το λόμπυ για την επαναφορά της λάμπας κηροζίνης και του δοχείου νυκτός;
alienellin 
Για πόσους βαθμούς εντός και εκτός μιλάμε;
Νύχτα εκτός έχει αρχίσει και πέφτει πολύ κάτω από τους 10, χτες έφτασε γύρω στους 5 φαντάζομαι στα ΒΠ θα ήταν κάνα δυάρι κάτω και στα ΝΠ κάνα δυάρΙ κάτω. Το θέμα δεν είναι αυτό όμως, το θέμα είναι ότι χωρίς κεντρική θέρμανση να ζεσταίνει τις σωληνώσεις μέσα στους τοίχους, τα σπίτια σιγά – σιγά παγώνουν (μη με ρωτάς πόσους βαθμούς δεν ξέρω κι εξαρτάται κι απ’ το διαμέρισμα). Εμείς προς τα μέσα Νοεμβρίου που άρχισαν τα κρύα είπαμε να το ανάψουμε 2- 3 ώρες την ημέρα το καλοριφέρ (τελικά δεν πέρασε η πρόταση στη συνέλευση να μην ανάψει καθόλου) αλλά αυτό χάλασε και δε λέει να φτιάξει! Πάντως γνωρίζω πολλές πολυκατοικίες που δεν θα το ανάψουν καθόλου, ιδίως αν έχουν κάποιο νοικάρη που δεν πληρώνει κοινόχρηστα. Ή τουλάχιστον έτσι λένε, τον Ιανουάριο ίσως να αλλάξουν γνώμη
Είναι πρόβλημα. Αν δεν ανάβει κάποιος το καλοριφέρ, αλλά το ανάβουν οι υπόλοιποι, τότε η πολυκατοικία παραμένει ζεστή και φαντάζομαι πως η θερμοκρασία του διαμερίσματος με κλειστό καλοριφέρ κρατιέται σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Αλλά αν δεν ανάβει κανένας, τότε πράγματι θα μπορούσε να παγώσει το κτήριο.
Πάντως έτσι θα μπορείτε να σερβίρετε γαλλικό κρασί στην αυθεντική «θερμοκρασία δωματίου» . (Ο όρος αναφέρεται στη θερμοκρασία δωματίου γαλλικού πύργου του 19ου αιώνα κι όχι ελληνικής πολυκατοικίας το καλοκαίρι με καύσωνα, δηλαδή «θερμοκρασία δωματίου» ~ 13 βαθμοί κι όχι 35).
Ε ρε γλέντια που θα κάνουν στο Υπουργείο Οικονομικών όταν τα έσοδα απ’ τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης μειωθούν κατά 50% και βάλε αντί ν’ αυξηθούν. Θα βγάλουν νόμο που θα επιβάλλει ν’ ανάβει το καλοριφέρ τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα «για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας».
Πρώτον, δεν έχουμε αυτόνομη θέρμανση. Δεύτερον έχουμε αέριο, αν και δεν κάνει και μεγάλη διαφορά. Ίσως όμως γι’ αυτό να γλιτώσουμε και το ολοκληρωτικό πάγωμα φέτος. Τρίτον, στις αυτόνομες θερμάνσεις παλιού τύπου, όπου πληρώνεις ένα πάγιο και μετά μόνο ότι καταναλώνεις, η απόφαση να κλείσει το μπόιλερ (αερίου ή πετρελαίου) πρέπει πάλι να είναι κοινή, προκειμένου να μην πληρώνει κανείς πάγιο. Αλλά και στις μη αυτόνομες παλιές, σαν τη δική μας, μπορείς να κλείσεις με εισαγγελέα τα σώματα αλλά και πάλι πληρώνεις ένα πάγιο ανάλογα με τα τετραγωνικά σου. Μόνο οι καινούργιες αυτόνομες του φυσικού αερίου που έχουν ξεχωριστή παροχή για κάθε σπίτι επιτρέπουν πλήρη αυτονομία κινήσεων, τουλάχιστον όσον αφορά την απόφαση μπόιλερ ή μη μπόιλερ. Αν και δεν ξέρω τι γίνεται με το πάγιο τότε. Ο λόγος πίσω από το πάγιο είναι ότι εφόσον άλλα σπίτια θερμαίνουν τότε ζεσταίνουν εξ ορισμού και τα γύρω γύρω. Κάτι θα λέει το καταστατικό.
Το θέμα με τις πολυκατοικίες είναι ότι τα καταστατικά τους (εφόσον δεν περιέχουν παράνομους κανόνες) έχουν ισχύ νόμου και για να αλλάξουν απαιτείται ομοφωνία. Αυτό βέβαια δεν το γνωρίζει ο πολύς κόσμος. Δηλαδή αν το καταστατικό λέει ότι το καλοριφέρ θ’ ανάβει ‘από τότε μέχρι τότε, 2 ώρες το πρωί , 2 το μεσημέρι και 2 το βράδυ’, π.χ. αρκεί έστω και ένας ιδιοκτήτης να διαφωνεί με τη μειωμένη (ή καταργημένη) θέρμανση και το καλοριφέρ πρέπει ν’ ανάψει ‘από τότε μέχρι τότε, 2 ώρες το πρωί , 2 το μεσημέρι και 2 το βράδυ’.
Αφού τα καταστατικά είναι νόμοι, υπάρχει η διάκριση μεταξύ γράμματος και πνεύματος του νόμου. Το καταστατικό προφανώς δεν προβλέπει τι θα γίνει σε περίπτωση οικονομικής κρίσης. Δηλαδή αν γίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η τιμή του πετρελαίου απογειωθεί ή αν έρθει ένας χειμώνας με 30 βαθμούς, θα εξακολουθεί το καλοριφέρ ν’ ανάβει 6 ώρες την ημέρα επειδή το θέλει ο τρελός στον πέμπτο;
Ναι, αλλά και πάλι πρέπει να πάει δικαστικώς. Είναι σα συμβόλαιο που σπάει. Για την ακρίβεια το καταστατικό ΕΙΝΑΙ ένα είδος συμβολαίου.
Συνήθως τα καταστατικά (τουλάχιστον τα παλιά) προβλέπουν ένα μίνιμουμ για δεδομένες εξωτερικές θερμοκρασίες, δηλαδή σου λέει, π.χ.: το καλοριφέρ θ’ ανάβει από 15 Οκτωβρίου μέχρι 15 Απριλίου και εφόσον η εξωτερική θερμοκρασία είναι από 18 βαθμούς και κάτω. Η παραπάνω από την προβλεπόμενη από το καταστατικό καύση είναι στην ευχέρεια του διαχειριστή ή της απόφασης των συνελεύσεων, οπότε δε χρειάζεται ομοφωνία. Όμως το μίνιμουμ έχει διασφαλιστεί νόμιμα κι αυτό γιατί δυστυχώς είναι απολύτως πιθανό να βρεθείς με άλλους ν το πλήθος συγκάτοικους που λείπουν όλη μέρα / είναι εξαιρετικά τσιγγούνηδες / είναι εσκιμώοι ή στα ΟΙΚ και επομένως εξαιρετικά ανθεκτικοί στο κρύο. Το καταστατικό δεν προβλέπει οικονομικές κρίσεις πολέμους και απότομη μεταφορά στον Τρίτο Κόσμο. Έχει μπει για να σου εξασφαλίσει το μίνιμουμ της ανθρώπινης αξιοπρεπούς διαβίωσης γι ‘αυτό και συνήθως τα καλοριφέρ καίνε overall πολύ παραπάνω απ’ ότι λέει το καταστατικό και πάλι τα σπίτια σπανίως θερμαίνονται σε δυτικοευρωπαϊκό στάνταρ. Φαντάζεσαι λοιπόν ότι η κρίση στερεί από τους Έλληνες το μίνιμουμ της ανθρώπινης αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Το αν αυτός στον πέμπτο είναι τρελός ή απλώς έχει λίγο παραπάνω λεφτά ή προτιμάει να στερηθεί άλλα πράγματα προκειμένου να μην παγώσει ή είναι ηλικιωμένος, έχει μωρό παιδί, έχει άρρωστο στο σπίτι, ΔΕΝ λείπει όλη μέρα, ΔΕΝ είναι εξαιρετικά τσιγγούνης ΔΕΝ είναι εσκιμώος ή στα ΟΙΚ και επομένως εξαιρετικά ανθεκτικός στο κρύο is – thankfully- for a judge to decide.
Και λέγοντας αυτά τι θυμήθηκα…..Πάντοτε οι συγκάτοικοι εδώ διαφωνούσαν για το πόσο πρέπει ν’ ανάβει το καλοριφέρ, λαμβάνονταν πλειοψηφικές αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις αλλά πάντα υπήρχε γκρίνια. ‘Οπως καταλαβαίνεις, τα δεδομένα κάθε διαμερίσματος και των κατοίκων του είναι διαφορετικά και ο Έλλην συχνά αρνείται να αποδεχτεί ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να καταλήξουν σε αποφάσεις αντίθετες προς τις επιθυμίες του. Υπήρξε λοιπόν μια περίοδος προ δεκαετίας που για κάποιο λόγο η συνηθισμένη δυσαρέσκεια πήρε τη μορφή αντάρτικου. Δυο τρεις από τους συγκάτοικους τρύπωναν (κυρίως τα βράδια) στο λεβητοστάσιο κι άλλαζαν τις ρυθμίσεις του καυστήρα, ή / και τον αναβόσβηναν κατά το δοκούν. Αποτέλεσμα ήταν φυσικά το όλο σύστημα να τα φτύσει και έκτοτε το κλειδί (της καινούργιας κλειδαριάς) του λεβητοστάσιου να περνά από διαχειριστή σε διαχειριστή ωσάν το κλειδί κάποιου πολύτιμου θησαυρού.
Λοιπόν, όσοι έχουν αυτόνομη αερίου καινούργιου τύπου (με δικό τους σύστημα στο μπαλκόνι) δεν έχουν υποχρέωση παγίου προς τα κοινόχρηστα, είναι μόνοι τους αυτοί και η εταιρία του αερίου.
Που είναι κάπως άδικο γιατί σε περίπτωση που δε ζεσταίνεις εσύ αλλά ζεσταίνουν όλοι η άλλοι επωφελείσαι χωρίς να πληρώνεις. Αλλά αυτό είναι παλιό οικονομικό πρόβλημα, που διαδάσκεται στις σχολές συνήθως με το παράδειγμα ενός κήπου που ανήκει σε ένα σπίτι, τη θέα του οποίου όμως απολαμβάνει και ο γείτονας απ’ το μπαλκόνι του.
Το μυθιστόρημα για την πολυκατοικία σου και τους ενοίκους της πότε θα το γράψεις;
Όταν θα έχω μετακομίσει! Κατά προτίμηση σε άλλο γαλαξία!
Μου θύμισε την ζωή στην Ιαπωνία. Να ξυπνάω το πρωί με 4 βαθμούς στο δωμάτιο. Η συνταγή: καυτό μπάνιο πριν τον υπνο. πουπουλένιο πάπλωμα, μαλλινο υποπάπλωμα και σκουφος τύπου balaclava για μερικούς.
Μα καλά, στην Ιαπωνία δεν είχε θέρμανση;Εδώ τα balaclava τα ‘χουμε για κακό: αναρχικοί.
Όχι, δεν έχει θέρμανση!
Heating:
Τώρα που το λες, κάτι σόμπες τις θυμάμαι. Αλλά εγώ είχα πάει Άνοιξη και δε θυμάμαι πολύ κρύο, δε θυμάμαι καν αν οι σόμπες άναβαν.