ΤΩΡΑ τι γίνεται

Όταν σε μια οικογένεια, σε μια ομάδα, σε μια κοινωνία, συμβαίνει κάτι κακό, η πρώτη αντίδραση των μελών της είναι να επιτίθενται ο ένας στον άλλον. Να προσπαθούν να μοιράσουν την ευθύνη, το λάθος, την ενοχή -ο ένας στον άλλον. Για να απαλλαγούν οι ίδιοι απ’ αυτή.  Για να προσπαθήσουν, κατά βάθος, να δώσουν μια εξήγηση γιατί συνέβη αυτό που συνέβη. Να βρουν ένα τρόπο να επεξεργαστούν λογικά και να καταχωρήσουν τα γεγονότα και τις συνέπειές τους στο μυαλό τους.

Είναι μια ανθρώπινη αντίδραση την οποία κάποιοι ειδικοί μπορούν να εξηγήσουν πολύ καλύτερα. Πάντως είναι ανθρώπινη. Και κατανοητή. Αν θέλει όμως η οικογένεια, η ομάδα, η κοινωνία, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το γεγονός, αν θέλει να επιλύσει το πρόβλημα και να πάρει μέτρα για να μην επαναληφθεί στο μέλλον, πρέπει να ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Το ταχύτερο δυνατόν. Πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της και τη σκέψη της και να εργαστεί μαζί για τη λύση, για το κοινό συμφέρον.

Σας έχω νέα λοιπόν, πολιτικά κόμματα: όλοι φταίτε. Όλοι φταίμε. Ο ένας πιο πολύ, ο άλλος πιο λίγο, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα δεν είναι αν φταίει κάποιος και ποιος φταίει πιο πολύ. Το θέμα είναι ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ. Τι πρέπει να γίνει τώρα για να επιλυθεί το πρόβλημα. Τι πρέπει να κάνει ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ώστε να αντιμετωπιστεί το μαύρο τέρας της βίας. Τόσα χρόνια, η ακροαριστερή  βία έγινε ανεκτή – παραπάνω, σχεδόν τρέντι. Όταν εμφανίστηκε η ακροδεξιά, βρήκε πρόσφορο έδαφος στις τρέχουσες κοινωνικοοικονομικές συγκυρίες  και θέριεψε, άπλωσε πολύ μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές ρίζες απ’ ότι περίμεναν κοινωνία και πολιτεία, οι οποίες  γύρισαν   πλευρό και κοιμήθηκαν, για λόγους που δεν είναι της παρούσης.

Αυτό που είναι της παρούσης, είναι να βρεθεί λύση. Επιτέλους. Γρήγορα. Αφού όλοι συμφωνούμε τουλάχιστον για το ποιος είναι ο κοινός εχθρός ας πατήσουμε απάνω σ’ αυτό για να τον αντιμετωπίσουμε. Οι καυγάδες και οι αλληλοκατηγορίες είναι επιτρεπτές μόνο το πρώτο διάστημα μετά το πρώτο σοκ. Από κει και πέρα ο χρόνος μετράει αντίστροφα.