Οκ, σοβαρά, τώρα Θύμωσα. Στην αρχή δεν του έδωσα καν σημασία, νόμιζα ότι είναι φάρσα. Μετά διάβασα αυτό και θεώρησα ότι κάτι έπαθε η Ναυτεμπορική και τρολάρει. Μου φάνηκε μάλιστα τρομερά αστείο. Έκανα και δυο τρείς πλακίτσες στο Twitter – η τρολιά του αιώνα το είπα -και προσπάθησα να το προσπεράσω.
Μάταια. Δεν είναι τρολιά, δεν είναι αστείο, δεν είναι φάρσα και δεν είναι προσπεράσιμο. Το θέμα παίζει με πρακτική σοβαρότητα σε όλα τα μέσα, παρατίθεται, αναλύεται και συζητιέται με την ίδια συστηματικότητα αλλά και βαρεμάρα που θα παρατίθεντο, αναλύονταν και συζητούνταν οι αλλαγές στα δρομολόγια του ΟΣΕ.
Με σχεδόν ψυχοπαθητική ηρεμία οι ρεπόρτερ κι εκφωνητές μας ενημερώνουν ότι το Υπουργείο Παιδείας – Παιδείας των παιδιών- βρίσκεται στο στάδιο των διαπραγματεύσεων με το Υπουργείο Τουρισμού για το πότε και αν οι μαθητές θα κάνουν διακοπές από τα μαθήματά τους.
Ορδές γραβατωμένων ξενοδόχων παρελαύνουν μπροστά μας, κοιτάζοντας την κάμερα με το απαθές θράσος του Νεοέλληνα που θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμά του το Κράτος, η Κοινωνία, η ζωή, να του εξασφαλίζουν τα δικά του, προσωπικά οικονομικά συμφέροντα.
Η δε εκπρόσωποι αυτού του Κράτους, βαμμένοι και σενιαρισμένοι, συζητάνε το ζήτημα με τη συνήθη σοβαροφάνεια και το political poker face που θα φόραγαν σε οποιαδήποτε καθημερινή ενημέρωση για θέματα της αρμοδιότητάς τους.
Όχι, συνειδητοποίησα λοιπόν. Δεν είναι αστείο. Είναι πραγματικό και κανείς δε φαίνεται να έχει καταλάβει ότι είναι και ΣΚΑΝΔΑΛΟ.
Διότι το χειρότερο όλων, αυτό που με έκανε πραγματικά έξω φρενών και με οδήγησε στο να γράψω αυτό εδώ το άρθρο, είναι ότι τα ξεράσματα αυτής της διαπλοκής –γιατί περί διαπλοκής πρόκειται- καταπίνονται αμάσητα από αρκετούς ενήλικες πολίτες, γονείς και κηδεμόνες των ταλαίπωρων μαθητών περί ου ο λόγος.
Γιατί μάλιστα κύριοι, σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, οι μαθητές είναι στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας, τα ΠΑΙΔΙΑ.
Και για να σας προλάβω, όχι, αυτό που με εξοργίζει ΔΕΝ είναι ούτε το ότι θα κάνουν διακοπές τα παιδιά Φεβρουάριο, ούτε το τι θα κάνουν οι γονείς τα παιδιά άμα δουλεύουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για διακοπές στα χιόνια.
Όχι ότι συμφωνώ δηλαδή και μ’ αυτά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Προσωπικά, αν ήμουν παιδί θα ψήφιζα αυτή την έξτρα εβδομάδα τον Φεβρουάριο να τη μετακινήσουμε στην αρχή του καλοκαιριού, να μέτραγα κάνα μπάνιο παραπάνω. Για αφαίρεση απ’ την καλοκαιρινή δεν το συζητάω καν. Τι να την κάνεις τη Λευκή εβδομάδα, αν είναι να σου αφαιρεθεί μια γαλάζια; This is Greece, luv. Στη Βόρεια Ευρώπη οι σχολικές διακοπές είναι διαμορφωμένες πολύ διαφορετικά λόγω ΚΑΙΡΟΥ. Οι θερινές τους διακοπές είναι πολύ μικρότερες π.χ. Κι επειδή έχω πάει και σχολείο στη Βόρεια Ευρώπη σας λέω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη πίκρα από τις μικρές διακοπές το καλοκαίρι, έστω και χωρίς θάλασσα. Άρα το γεγονός ότι «συμβαίνει και εις τα Ευρώπας» δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και το καλύτερο για εδώ. Αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι συζητήσιμο. Όπως επίσης συζητήσιμο είναι το τι θα γίνει με τις άδειες των γονιών και το αν θα τονωθεί με αυτόν τον τρόπο ο χειμερινός Τουρισμός ή όχι.
Όλα αυτά είναι θέμα άποψης. Το με τι κριτήρια θα διαμορφώνεται το μαθητικό πρόγραμμα των παιδιών, όμως, ΔΕΝ είναι θέμα άποψης. Η ξεδιάντροπη πολιτική συναλλαγή του Υπουργείου Παιδείας με το Υπουργείο Τουρισμού, που μεταφράζεται στη γνωστή συναλλαγή εκλεγμένων – ψηφοφόρων, ΔΕΝ είναι θέμα άποψης.
Το πότε θα πηγαίνουν διακοπές τα παιδιά πρέπει να αποφασίζεται με γνώμονα το τι είναι καλύτερο γι’ αυτά, για τον ψυχισμό τους και –χαλόου-την ΠΑΙΔΕΙΑ τους, κι όχι το τι είναι καλύτερο για τα συμφέροντα του ξενοδοχειακού ή οποιαδήποτε άλλου κλάδου.
Τι έπεται; Μετά το Υπουργείο Τουρισμού να διαμορφώνουν την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας τα Υπουργεία Συγκοινωνιών ή Αμύνης, φέρ’ ειπείν;
Να, μια και λέγαμε για τον ΟΣΕ, τα τρένα του κάθονται αχρησιμοποίητα. Προτείνω να μένουν τα σχολεία κλειστά μια εβδομάδα για να πηγαίνουν τα παιδιά πάνω-κάτω Αθήνα – Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Έχουμε και κάτι υποβρύχια που σαπίζουν. Κλειστά τα σχολεία μια βδομάδα κατά την οποία οι μαθητές θα πηγαίνουν να τα δουν κόβοντας εισιτήριο.
Λευκή εβδομάδα για τους ξενοδόχους, πράσινη εβδομάδα τον Νοέμβριο για να μαζέψουν ελιές τα παιδιά των αγροτών, μπεζ τον Απρίλιο για τις πατάτες και τι άλλα ρουσφέτια έχουμε είπαμε;
Και πέρα από τη γνωστή πελατειακή συναλλαγή, υπάρχει και ένα άλλο, πολύ σοβαρότερο, ζήτημα πολιτικής εδώ. Η κυβέρνηση δίνει τεράστια έμφαση στον Τουρισμό ως μοχλό για την περιβόητη Ανάπτυξη. Ενθαρρύνει με κάθε τρόπο έναν κλάδο που καλός και σημαντικός είναι, δε λέω, αλλά δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτόν η χώρα στο βαθμό που θέλει ή προσδοκά ο Πρωθυπουργός. Ο Τουρισμός είναι ευμετάβλητος και εν πολλοίς ασυμβίβαστος με την ιδιοσυγκρασία και τις ικανότητες των Ελλήνων. Η οικονομική δραστηριότητα σπρώχνεται άτσαλα, σωρηδόν και με διάφορα μέσα προς τη δημιουργία υποδομών μεγάλο μέρος των οποίων είναι καταδικασμένες να γίνουν φαντάσματα.
Οπότε στήνεις ένα (λάθος) παραγωγικό μοντέλο και μετά προσπαθείς να το στηρίξεις ρουσφετολογικά με τα παιδιά!! Nice… Για κοίτα, εγώ έχω μια καλύτερη ιδέα: να μην πηγαίνουν τα παιδιά καθόλου σχολείο, ώστε να γεμίζουν όλο το χρόνο τα ξενοδοχεία ! Πως σου φαίνεται αυτό;
Λευκή εβδομάδα, μαύρα χάλια.
alienellin 